“Als je gelukkig woont, ben je gezonder!” Dat stelt Rosa Wooninck uit Amstelveen. “Gezond en happy.” Rosa is 76 jaar oud. Niemand die haar dat zou geven, durf ik overigens wel te stellen. Haar jeugd heeft Rosa in Indonesie doorgebracht. Vervolgens heeft ze een tijd in de Verenigde Staten gewoond, waar ze ook haar man Peter heeft ontmoet. Inmiddels wonen ze alweer 41 jaar in Nederland. Bewust, vertelt Rosa. “Hier hangt toch een bepaald sfeertje dat je in de Verenigde Staten niet hebt. Een sfeertje dat je niet kunt beschrijven. Ik miste de knusheid. De geborgenheid…”
We zitten in de woonkamer aan de eettafel. Samen met haar man praten we over de volgende verhuisstap. Als het aan meneer en mevrouw Wooninck ligt, gaat die naar Seniorenstad!
Prettig wonen, veiligheid en comfort. Dat zijn de basiswensen. Maar dat kun je op dit moment niet op zoveel plekken, constateert Rosa. Een verzorgingsflat is vreselijk. “Hier is er een in de buurt. Veel te klein. Dan moet je verhuizen met één koffer. De slaapkamers zijn net luciferdoosjes. En niet eens een berging! Waar moet ik dan mijn collectersitems opbergen? Als je daar naartoe verhuist, sta je dus al met één voet in het graf”. Ook ontbreekt vaak de logeerkamer. Die is nodig als haar kinderen (uit het buitenland) komen logeren. Een verzorgingsflat wordt het dus niet voor Rosa en haar man.
Wat dan wel? Dat heeft Rosa al uitvoerig bedacht en nauwkeurig verwoord. Te beginnen bij het huis. Een huurhuis. Gestapeld of grondgebonden, dat maakt eigenlijk niet zoveel uit. Als er bij het appartement op twee of drie hoog maar een berging is op de begane grond. En als de vloeren van die appartementen maar goed geïsoleerd zijn, zodat er mooi laminaat in kan liggen zonder dat er sprake is van geluidsoverlast. In het huis geen drempels en minimaal twee slaapkamers. Energiezuinigheid is erg belangrijk, in combinatie met comfort. Slimme apparaten, collectieve energieoplossingen die wel zelfstandig te bedienen zijn, en ook vloerverwarming. Een wasmachine kan makkelijk gedeeld worden met andere bewoners. Dat scheelt ruimte en geld. In de badkamer zit bij voorkeur een comfortabele, waterbesparende douche, een handdoekradiator en een wastafel met mengkraan. Er is ook een hoog toilet. De keuken moet goed afgewerkt zijn en voorzien van alle inbouwapparatuur. Alleen geen afwasmachine. “Die krijgen we niet vol met ons tweeën.” “En dan hou je het gesprek gaande.” Voegt Peter er lachend aan toe. “Afwassen is goede therapie…”. In plaats van een afwasmachine een dubbele wasbak met mengkraan dus. In de overige vertrekken wil Rosa graag inbouwkasten. In de slaapkamers met schuifdeuren: dat neemt minder ruimte in. Het inbouwelement heeft overigens voornamelijk een sociale reden: inbouwapparatuur en inbouwkasten hoef je namelijk niet op te ruimten als je verhuist en je kinderen niet als je overlijdt. En dan kan er ook weer sneller iemand anders komen wonen. Ook om die reden de voorkeur voor een gedeelde wasmachine. Een ander belangrijk aspect in huis is veiligheid. In dat opzicht is een flat weer beter: dan moet iemand die kwaad in de zin heeft meer deuren door. Hoe dan ook willen Rosa en Peter graag een veilig huis met onder andere een goed beveiliigingssysteem met politiekeurmerk en een camera bij de voordeur.
De perfecte woonomgeving is gebaseerd op nabijheid van voorzieningen. Meneer en mevrouw willen niet afhankelijk zijn van de auto. Dat betekent dat in elk geval de supermarkt (bij bezorgen kun je de producten zelf niet zien), de apotheek, het openbaar vervoer en een stukje groen om de hoek moeten zijn. “Wat dat betreft gaat ons hart breken als we hier weggaan. Nu is alles om de hoek! Het winkelcentrum, groen, het ziekenhuis… en we wonen vlakbij Schiphol.” Als Seniorenstad die nabijheid van voorzieningen ook kan bieden zou dat geweldig zijn. En dan in een groene omgeving. “Wonen in een parkachtige setting , met vijvers en eendjes. Dat is toch prachtig.” Peter zou in dat geval ook wel iets willen doen in het beheer. Het actief meedoen in de eigen omgeving spreekt hem aan. “Hij is veel socialer dan ik.” zegt Rosa. “Hij doet van alles. Biljard. Bridge. Tennis….” “En in het winkelcentrum hier om de hoek ontmoet ik ook mensen.” vertelt Peter. “Dat is het ontmoetingsplekje voor ouderen, om een kopje koffie te drinken of een tosti te eten.” Hij zou het dan ook erg leuk vinden als er in Seniorenstad gemeenschappelijke voorzieningen zijn. Vooral sportvoorzieningen. Zowel om fit en gezond te blijven, als om mensen te ontmoeten. Voor Rosa is dat sociale aspect met andere bewoners minder belangrijk. “Ik hou ervan om op mezelf te zitten en mij thuis lekker thuis te voelen. Ik ben te individueel, te onafhankelijk. Geen kopjes koffie bij elkaar drinken en zo. Maar, natuurlijk wel elkaar helpen als dat nodig is. Dat is het voordeel van Seniorenstad: je kunt lekker op jezelf leven, maar leeft toch met elkaar.”
Ook in de buurt is het gevoel van veiligheid belangrijk. Dat zit hem vooral in de mensen. Rosa legt uit dat ze momenteel voornamelijk tussen afgestudeerden wonen. Dat voelt wel prettig. In haar nieuwe woonomgeving zou ze ook graag willen ‘levelen’ met mensen. “Wonen met gelijkgestemden, mensen met dezelfde interesses.” In fysieke zin gaat de voorkeur uit naar een duidelijke entree voor de buurt met eventueel een poortwachter.
De omvang van Seniorenstad maakt voor Rosa en Peter niet zoveel uit. Alleen voor voorzieningen is er natuurlijk een zekere massa nodig. Qua bebouwing zou Rosa graag een afwisseling zien van hoog en laag. “Flats en huizen. Dat is hier ook. Dat vind ik mooi.”
Rosa en Peter zien uit naar het vervolg! Hopelijk wordt er snel een Seniorenstad ontwikkeld in Nederland – bij voorkeur in de buurt van de Randstad. Ondertussen denkt Rosa heel graag mee in de planvorming en vertelt ze enthousiast over de plannen aan haar vrienden.
